“Ik vind het geweldig. Je leeft echt voor de sport hier.”
Dit zijn de woorden van Slamstox tennisser Tycho Janssen, die nu een Warrior is op Midland University in Fremont, Nebraska. Hij heeft in augustus Nederland verlaten en de stap gemaakt naar het grote Amerika, waar een sportcultuur heerst van jewelste. En dat is Tycho zeker al opgevallen, vertelt hij in dit interview. Ook vertelt hij over de Amerikanen, zijn campus, hoe de Engelse taal hem afgaat, de doelen van zijn tennisteam, en blikt hij terug op toen hij nog een jongen van 16 was.
Hoi Tycho, kun je wat over jezelf vertellen?
Ik ben Tycho, 18 jaar en ik kom uit Nijmegen. Ik tennis al sinds mijn vierde. Na een wedstrijd, drie jaar geleden ongeveer, sprak ik met mijn tegenstander over college tennis. Ik had ervan gehoord maar ik wist niet dat het ook voor mij was weggelegd, uiteindelijk ben ik daar naar gaan kijken of het ook voor mij mogelijk was. Via via ben ik bij Pedro gekomen en nu zit ik hier bij Midland University nadat ik dit jaar mijn VWO heb afgerond.
Waar heb je altijd getennist in Nederland?
Vanaf mijn tiende ongeveer ben ik meer gaan tennissen. Ik ging toen bij tennisschool Maximum van Hugo Leenders en Robert van Ewijk tennissen. Er waren periodes dat ik elke dag tenniste, en periodes dat ik wat minder vaak speelde. Tijdens de corona periode ben ik stuk meer gaan tennissen. Ik speelde vroeger altijd jeugd ranglijst toernooien (2 ster). Sinds ik niet meer mee mag doen met die jeugd toernooien, begon ik met het spelen van open toernooien in de categorieën 3, 4 en 5.
“Ik vind het heel leuk om in teamverband te sporten, ondanks dat tennis een individuele sport is.”
Je tennist nu bij Midland University. Hoe bevallen de eerste weken en wat is er verschillend met Nederland?
Tot nu toe bevalt het mij heel goed. De studie valt voor mij erg mee qua moeilijkheid. Dat komt doordat ik nog geen studierichting heb gekozen en dus veel algemene vakken volg op het moment. Daardoor heb ik vrij veel tijd en kan ik ook veel tennissen en sporten. Heel veel dingen verschillen natuurlijk met Nederland, maar wat erg veranderd is in mijn dagelijkse leven is de verantwoordelijkheid die ik nu heb. Ik ben nu op mezelf aangewezen en moet alles netjes op orde houden. Qua tennis verschilt de mentaliteit hier heel erg. Iedereen zei dat al tegen mij voordat ik naar Amerika vertrok, maar zo ervaar ik het nu ook. Ik vind het heel leuk om nu weer (ik heb vroeger gevoetbald) in teamverband te sporten, ondanks dat tennis een individuele sport is. Veel jongens uit het team helpen mij of zijn bereid mij te helpen. Velen van hen zijn zelf ook internationale studenten en weten hoe het is om dit mee te maken. Hierdoor krijg je een andere band dan met de jongens waarmee ik in Nederland trainde.
Hoe ziet een reguliere dag voor jou er nu uit?
Op dit moment heb ik het vrij rustig. Het tennisseizoen begint door het Coronavirus pas volop ergens in februari – hopelijk wordt het niet afgelast. De voorbereidingswedstrijden hebben we al gehad. Ik train nu drie keer per week en daarnaast sport ik dan zelf nog. Ik heb in de ochtend lessen, tussen de 1 en 3 uur per dag. Dit komt ook door Covid-19, want het aantal klassikale lessen is gehalveerd. Na mijn lessen of tussendoor ga ik naar de cafetaria om te eten. Dan neem ik de tijd om bijvoorbeeld familie of vrienden te bellen of kijk ik wat op Youtube of Netflix. Dan ga ik aan de slag voor school. Ik probeer vooruit te werken zodat ik in het weekend niet te veel hoef te studeren. Om vier uur heb ik training en na mijn training ga ik weer naar de cafetaria voor mijn avondeten. Soms ga ik daarna nog tennissen of sporten en vaak ga ik als ik klaar ben met sporten naar de sauna of stoomcabine. In de avond doe ik mijn overige huiswerk als ik dat heb en vervolgens neem ik dan nog de tijd om te ontspannen.
Waarom heb je destijds voor Midland University gekozen?
Ik had een goed gevoel overgehouden na mijn eerste gesprek met mijn coach. Ook nadat ik met een teamgenoot had gesproken, bleef dat gevoel goed. Belangrijke factor uiteindelijk was de scholarship die ze mij hebben aangeboden en het feit dat ze het nationale kampioenschap hadden gehaald. Dat klonk interessant voor mij.
Is de universiteit zoals je hebt verwacht?
Ik moet zeggen dat ik eigenlijk vrij weinig over de universiteit heb opgezocht. Van tevoren wist ik niet hoe het eruit zou zien bijvoorbeeld. Wat wel ander is dan verwacht is het aantal lesuren. Ik had verwacht dat ik meer tijd in de klas zou zitten. Maar vanwege Covid zijn klassen opgesplitst in twee groepen. Elke groep heeft dan een keer per week les. Hierdoor hoef ik dus niet vaak naar school.
“Ik heb het proces met Slamstox als goed ervaren en het was heel fijn samenwerken.”
Hoe heb je het proces met Slamstox om daar te komen ervaren?
Ik heb het proces met Slamstox als goed ervaren en het was heel fijn samenwerken. Ik was op tijd hieraan begonnen dus dat hielp wel. Op sommigen momenten merkte ik toch wel dat ik enigszins wat haast moest maken. Toen het seizoen aanbrak dat de coaches de spelers gaan recruiten wil je eigenlijk je hele profiel in orde hebben. Destijds moest ik wel even aan de bak om alles snel te regelen. Maar door Covid zijn de coaches wat langer doorgegaan met recruiten, volgens mij, want ik heb relatief laat mijn definitieve keuze gemaakt. Maar Slamstox en Pedro hebben mij in ieder geval enorm geholpen!
Hoe bevalt de combinatie van studie en tennis?
Ik vind het geweldig. Je leeft echt voor de sport hier. Als je je studiewerk op orde hebt, hoef je nergens over na te denken behalve aan je sport. En het beste, het wedstrijdseizoen, moet nog komen. Daar kijk ik heel erg naar uit. Ik hoop echt dat dat doorgaat. Want de wedstrijddagen in de voorbereiding vond ik al heel leuk, maar als het seizoen begint gaat het ook daadwerkelijk ergens over. Dit team heeft vorig seizoen de conference gewonnen en nationals gehaald. Dus een mooie uitdaging om dat weer te bereiken!
Wat is het gekste dat je tot nu toe hebt meegemaakt?
Tot nu toe heb ik meer gekke dingen gehoord dan meegemaakt. We kunnen nu natuurlijk niet al te veel toen in verband met Covid. Ik moet wel zeggen dat met name de Zuid-Amerikanen hier van een feestje houden.
Hoe heb je Halloween beleefd?
Was wel grappig om dat een keer mee te maken. Overdag was ik naar Omaha gegaan en ‘s avonds was ik naar een corona-proof feestje gegaan. Hier op de universiteit hadden ze ook het een en ander georganiseerd met Halloween en de campus was een beetje versierd met pompoenen bijvoorbeeld.
“Op de campus is er ook een bibliotheek met studieruimtes en computers, waar je hulp kan krijgen met het schrijven van je essays, bijvoorbeeld.”
Kan je wat meer vertellen over de campus?
Deze campus is niet heel groot. Voornamelijk de ‘dorms’ en studiegebouwen waar je les hebt zitten hier. In het midden heb je het zogeheten ‘student center.’ Daar ga ik af en toe naartoe met wat teamgenoten om wat te eten. Op campus heb je ook de zaal waar de basketbal- en volleybalwedstrijden worden gespeeld. Er is ook een bibliotheek met studieruimtes en computers, waar je hulp kan krijgen met het schrijven van je essays, bijvoorbeeld.
Welke maatregelen worden er nu getroffen met corona en hoe hebben die impact op jouw leven daar?
Je moet hier eigenlijk altijd een mondkapje op tenzij je sport of eet. Dat was wel even wennen in het begin. Ook moet je in principe afstand houden. Nou moet ik zeggen dat ik hier niet heel erg beperkt wordt. Onlangs kreeg ik mee dat Nederland in lock-down was gegaan, hier is dat bijvoorbeeld niet het geval. Behalve de mondkapjes voelt het hier niet alsof er veel impact is op mijn dagelijkse leven. Wel moesten we bijvoorbeeld een keer terugkeren toen we onderweg waren naar een toernooi, omdat een huisgenoot van twee teamgenoten besmet was. Niemand uit het team had positief getest daarna. Dat was eigenlijk het enige moment dat we te maken hadden met Covid, ook al was niemand besmet.
Heb je wel eens last van heimwee?
Eigenlijk nooit verrassend genoeg. Komt ook omdat je met veel dingen bezig bent en dan heb je weinig tijd om na te denken. De eerste twee weken waren wel pittig. Ik zat in quarantaine, wel samen met een teamgenoot, en zo af en toe ging ik dan tennissen. Toen bestonden mijn dagen vooral uit veel niksen, want school was ook nog niet begonnen. Ik was ook jarig in die periode en dat was ook wel apart. In die tijd dacht ik wel eens een na van ‘heb ik de goede keuze gemaakt’ of ‘is dit wel wat voor mij’, ‘ik had ook gewoon thuis kunnen blijven bij familie en vrienden.’ Maar achteraf heb ik totaal geen spijt. Ik kan het ook goed vinden met mijn team, het klikte vrij snel. Dat komt waarschijnlijk ook omdat we elkaar zo vaak zien. Wat ook hielp is dat veel jongens uit het team, en ook mijn coach, internationals zijn die hun land hebben verlaten om hier naartoe te komen. Dus zij snappen allemaal wat ik meemaak en hebben mij ook geholpen.
“Na een tijdje dacht ik af en toe in het Engels of droomde ik in het Engels, wat wel gek was.”
Hoe gaat het met je Engels?
Dat gaat met de dag beter en vloeiender. Elke dag kan ik me beter verwoorden en gaat het communiceren makkelijker. Nou had ik van tevoren niet verwacht dat ik problemen ermee zou krijgen, aangezien mijn Engels al prima was. Mijn coach komt uit Brazilië en toen hij voor het eerst in Amerika was een paar jaar geleden, kon hij haast geen Engels zei hij. Dan wordt het wel lastig als student, maar ik kan me goed verstaanbaar maken. De eerste paar dagen was het even wennen voor mij uiteraard en denk je ook meer na over wat je zegt en zoek je naar woorden. Maar na een tijdje dacht ik af en toe in het Engels of droomde ik in het Engels, wat wel gek was. Sindsdien gaat het met de dag soepeler.
Wat vind je tot nu toe van de Amerikanen?
Dat zijn wel typetjes moet ik zeggen. En het is moeilijk uit te leggen wat het is. Sowieso is die gedrevenheid bij sport iets typisch Amerikaans. Ook door hen krijg ik veel meer het teamgevoel in dit team. De Amerikanen uit mijn team zijn wel aardige jongens allemaal. Qua tennis niet de beste maar tonen wel veel inzet. De mensen hier uit de omgeving zijn ook allemaal heel vriendelijk en aardig. Iedereen begroet je wel als je langsloopt bijvoorbeeld.
Hoe is het om als individuele sporter in een team te zitten?
Het is wel gek om nu in een team te zitten als tennisser. In Nederland zijn er een aantal dingen speel je bijna alleen tijdens de competitie in teamverband. Maar daar heb ik nooit echt dat team tegen team gevoel gehad. Maar het is heel fijn om als tennisser nu in een team te zitten. Er zijn veel jongens waarmee je kunt trainen en iedereen maakt elkaar beter. Daarnaast word je ook snel bevriend met elkaar. Ik denk ook wel dat het een bepaalde druk meebrengt. Uiteindelijk gaat het erom dat het team wint en als je niet goed speelt is er de kans dat de volgende wedstrijd iemand anders een kans krijgt om te spelen ten koste van jou. In dit team merk ik ook dat veel jongens van elkaar kunnen winnen. Er is wel een duidelijke opstelling op dit moment, maar ikzelf denk dat ik kan winnen van jongens boven mij, maar ik kan ook makkelijk verliezen van jongens onder mij als ik niet goed speel. Ik ben benieuwd hoe dat gaat als het seizoen begint. Ik hoop zoveel mogelijk wedstrijden te spelen en hiermee het team te helpen.
“Aangezien mijn moeder dit waarschijnlijk leest: Ik zeg het niet graag, maar je had gelijk!”
Als je je 16-jarige zelf met de kennis van nu advies zou mogen geven, wat zou het dan zijn?
Ik had wel wat beter naar mijn moeder mogen luisteren en op tijd een baantje moeten vinden, en eerder meer fysiek bezig zijn. Het is alsnog voor mij vrij duur, dus het meest spijt heb ik ervan dat ik niet eerder was gaan werken. Het had enorm geholpen om wat extra’s te hebben gespaard, want dat kon ik goed gebruiken hier. Daarnaast had ik fysiek wat beter mogen voorbereiden. Nou is dat niet het grootste probleem aangezien we hier veel tijd hebben om ons fysiek voor te bereiden op het wedstrijdseizoen. En aangezien mijn moeder dit waarschijnlijk leest: Ik zeg het niet graag, maar je had gelijk!
Wat is je doel dit jaar en wat is je doel de komende 4 jaar?
Dit jaar wil ik er qua studie goed voor staan. Op dit moment gaat het goed en ik wil dat vasthouden in het tweede semester. Qua tennis wil ik een vaste waarde in het team zijn, en ik wil met dit team meedoen aan het nationale kampioenschap en verder komen dan voorgaande jaren. Op dit speel ik rond plek 4 in de opstelling, maar er komen nog een paar jongens bij in januari. Dus er is aardig wat concurrentie om in de top 6 te blijven.
Op de lange termijn wil ik hier vervroegd mijn studie afronden zodat ik nog in dezelfde vier jaar speelgerechtigdheid mijn masters kan beginnen. En op gebied van tennis wil ik toewerken om hier de nummer 1 van het team te worden. Mijn coach heeft mij hier ook voor gehaald om over een paar jaar het stokje over te nemen van de seniors (laatstejaars) die nu in het team spelen. Daarnaast is hier de doelstelling om nationals te halen en om een topteam in het land te worden in deze divisie over een paar jaar.
Ik zit hier goed op mijn plek, maar mocht er een mooie kans komen in de toekomst om een transfer te maken naar een beter team, dan lijkt mij dat een mooie uitdaging. Ik ben hier om het beste uit mijzelf te halen en ik wil mijn tennisspel zoveel mogelijk ontwikkelen. En waar dat mij brengt in vier jaar zie ik dan wel.
“Ik zou zeggen dat je de tijd moet nemen met je beslissing maken en echt voor een school moet gaan die bij je past.”
Heb je nog tips en tricks voor de komende generaties college tennissers uit Nederland?
Ik denk dat het heel handig is om je academische en sportieve profiel zo goed mogelijk te maken. Dit maakt je aantrekkelijker voor de coaches. Uiteindelijk baseren ze de keuze om je te contacten door naar je resultaten en/of video’s te kijken. Ik stond er academisch goed voor en dat heeft mij ook geholpen denk ik, aangezien mijn tennisprofiel niet heel speciaal was. Voor coaches is het academische gedeelte ook heel belangrijk. Als iemand hier niet goed voor staat in een bepaald vak, dan wordt de coach er ook op aangesproken. Coaches willen dus zo weinig mogelijk problemen op dat gebied, aangezien ze je er niet heel veel mee kunnen helpen. Voor je studie ben je zelf verantwoordelijk.
Daarnaast is het heel erg belangrijk om een goede indruk achter te laten als je je eerste gesprek hebt met een coach van de universiteit waar je graag naartoe wilt gaan. Mijn coach zei dat ook tegen mij: ik ben op zoek naar goede spelers, maar uiteindelijk is de persoonlijkheid nog belangrijker.
En ik zou ook zeggen dat je de tijd moet nemen met je beslissing maken en echt voor een school moet gaan die bij je past. Ik had een paar mogelijke aanbiedingen die haalbaar waren, maar vaak voelde het niet helemaal goed. Uiteindelijk ben ik heel blij dat ik voor deze universiteit heb gekozen.
