De zomervakantie is in volle gang en dat betekent dat ook onze student-athletes tijd krijgen voor meer dan alleen studie en sport. Daarom is Slamstox-tennisster Laura Rijkers bezig met haar zomerstage bij Slamstox waar ze toekomstige college tennissers helpt bij hun proces. Laura is onderdeel van de University of Arkansas en speelt Division I tennis.
Na de zomervakantie keert ze terug naar Amerika en begint ze aan het tweede semester van haar junior year. Dat bekent dat ze al een hoop ervaring opgedaan heeft waar ze ons graag meer over vertelt. Daarom verschijnt vandaag de vierde én laatste ‘College Talk met Laura’, een onderdeel van een reeks artikelen op onze nieuwspagina!
De vorige artikelen gingen over clinch wedstrijden, over wat het voor haar betekent om een Razorback te zijn en over reisjes door Amerika, vandaag vertelt ze over haar dagelijkse routine. Waar ze in de vorige artikelen veel liet lezen over coole en te gekke dingen als student-athlete, is een realistisch beeld van een gemiddelde dag ook wel eens prettig. Lees hieronder Laura’s verhaal!
Days in the life of…
In de voorgaande artikelen heb ik jullie vooral meegenomen in mijn allergaafste ervaringen in Amerika en hoe het is om een Razorback te zijn. Het lijkt mij daarom leuk om eens te vertellen over een gemiddelde dag voor mij in Arkansas zodat jullie een beeld kunnen schetsen hoe je leven als student-athlete eruit ziet in Amerika. Ik neem jullie echter niet mee in maar 1 dag in mijn leven daar, maar naar 2 dagen: een gemiddelde trainings/schooldag en een wedstrijddag.
Training-/schooldag
De meeste dagen in je week zijn gewoon ingedeeld met school en trainingen, net zoals in Nederland als je je middelbare school combineert met je sport. Op sommige dagen train je in de ochtend en ga je daarna naar school en op sommige dagen is dat weer precies andersom. In spring season (van januari tot mei) speel je veel wedstrijden samen met je team en dat betekent veel reizen. Je hebt dan net iets minder van deze reguliere trainingsdagen dan in fall season (augustus tot december) en ook willen ze dat je fit bent voor je wedstrijden: de trainers zullen je dus niet te vroeg uit je bed willen trommelen vanwege die reden. In de fall is dit een ander verhaal. Er zijn dan namelijk minder wedstrijden en je kan dus net wat harder trainen. Lees vooral verder als je benieuwd bent naar een gemiddelde dag voor mij in de fall.
Het is dinsdagochtend en mijn wekker gaat om 5:15. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en doe de workout kleren aan die we als team hadden afgesproken de avond van tevoren (ons team matcht altijd alle outfits voor zowel workouts als trainingen en natuurlijk wedstrijden). “Hills” is wat erop het programma staat voor de workout deze ochtend. De naam voor de workout spreekt voor zich, want je moet in principe gewoon een heuvel oprennen op 1000 verschillende manieren totdat je helemaal stuk zit. Niet mijn favoriete onderdeel, maar ik weet dat het erbij hoort om fitter te worden. Mijn teamgenootje komt mij ophalen en ik moet lachen wanneer ik haar “ik-kom-net-uit-bed kapsel” zie.
We beginnen de workout met een warming up. Iedereen is aanwezig: de conditietrainer met zijn assistent, onze hoofdcoach, assistent coach en onze fysio. Na de warming-up gaan we met het team klaar staan aan de onderkant van de heuvel, wachtend op het startsein. “GO!”, wordt geroepen door de conditietrainer en iedereen is weg. Diegenen die het eerst boven aan de heuvel aankomen, moedigen de anderen schreeuwend aan, totdat iedereen over de streep is. Dat was 1 keer, nog 9 te gaan. De workout wordt steeds zwaarder naarmate we het einde naderen en er zijn echt meiden die moeite hebben om het uberhaupt af te maken. Maar als team sleep je elkaar doorheen en dat vind ik prachtig. Het gevoel dat de andere meiden altijd je “back” hebben is mega fijn.
Als team hebben we de workout overleefd. Na zo’n workout voel ik me altijd heel trots en voldaan (en ook mega hongerig). We gaan met zijn allen naar de “dining hall” waar alleen de student-athletes toegang tot hebben. Er is een fruitbar, saladebar, sandwich bar (dat moet je zien als een soort Subway systeem), “the egg line” (dit is waar een chef eieren voor je kookt, je kan die chef dan vertellen hoe je eieren wil en hij/zij gaat ze dan zo voor je klaarmaken), en nog veel meer. Soms is er zelfs een pannenkoekenbar, waarin je je eigen pannenkoek kan samenstellen en die wordt dan voor je gebakken. Mijn fave is een pannenkoek met chocolate chips en aardbei. Loopt het water al bij je in de mond?
Na het ontbijt ben ik klaar om naar mijn les te gaan. Het is inmiddels 8:30 en ik loop samen met mijn teamgenootje die dezelfde les heeft als ik naar het gebouw waar we moeten zijn (alles is op loopafstand, superhandig!). Ik heb iets meer dan 3 uur school vandaag. Na school loop ik terug naar het atleten gebouw (daar is dus ook de dining hall), want ik heb een afspraak met de sportpsycholoog. Ik vind het altijd heel fijn om bij te praten over mijn tennis en om te kijken waar ik mentaal nog aan kan werken.
Na mijn afspraak bij de psycholoog ga ik weer richting de dining hall om te lunchen samen met wat teamgenootjes van mij. Daarna lopen we gezamenlijk naar de tennisbanen, want er staat nu 2 uur tennis op het programma. Vandaag gaan we veel trainen op dubbelspel, dus we doen veel spelletjes met volley situaties. Gedurende de hele training wordt er om de haverklap “Go Hogs” geroepen, door zowel de trainers als de spelers. Als team proberen we elke dag met de hoogst mogelijke intensiteit en energie te trainen.
Na de training, moeten we verplicht een ijsbad nemen zodat onze spieren kunnen herstellen van de zware trainingsdag. Je kan ook andere behandelingen krijgen voor je lichaam als je dat nodig hebt: massages, oefeningen, laser behandeling, etc.
Nadat we klaar zijn met ons herstel, ga ik samen met mijn beste vriendinnetje uit mijn team eten bij Chipotle. Onze school heeft een deal met allerlei gezonde restaurants die op of in de buurt van de campus zitten: elke atleet krijgt 24 dollar per week om te besteden bij deze restaurant. Chipotle, een Mexicaans restaurant, is er daar dus eentje van. We eten daar ons eten op en mijn teamgenootje zet mij daarna thuis af. Eenmaal thuis ga ik nog even wat huiswerk doen en daarna misschien even relaxen door wat aflevering van Peaky Blinders te kijken. Mijn dag is inmiddels omgevlogen en het is tijd om weer naar bed te gaan, zodat ik morgen weer fit ben voor een nieuwe dag.
Wedstrijddag
Het is zondag en we spelen vandaag om 11u een wedstrijd tegen de University of Memphis, de eerste wedstrijd van het seizoen. Wij zijn weliswaar de favoriet, maar Memphis heeft een erg goed tennisteam en zou best nog wel eens voor een verrassing kunnen zorgen. De hele Fall hebben we toegewerkt naar dit moment: de start van ons wedstrijdseizoen. Ik stap om 8:15 uit mijn bed en loop naar mijn inloopkast (cool he, ik heb gewoon een inloopkast in mijn appartement. Bijna alle appartementen in het stadje waar ik woon hebben zo’n inloopkast en ook nog eens een badkamer helemaal voor jezelf) en pak daar de outfit uit die we gekozen hebben voor vandaag. Ik kleed me aan, pak alle spullen die ik nodig heb en word vervolgens opgehaald door een teamgenootje. We rijden gelijk naar de tennisbanen, want daar hebben de coaches gezorgd voor een gecatered ontbijt (er worden altijd 2 maaltijden voor ons gecatered op een wedstrijddag. Als we ’s ochtends spelen is dat ontbijt en lunch, als we ’s middags spelen is dat lunch en avondeten). We ontbijten dus met zijn allen en daarna gaan we richting onze kleedkamer. Iedereen heeft zijn eigen plekje in de kleedkamer met een eigen kastje waar je rackets en andere spullen in liggen. We hebben ook een TV en party speaker in onze kleedkamer, dus we zetten onze hype playlist op. De “hype playlist” is de lijst met liedjes die ons klaar maken voor de strijd van vandaag. Terwijl de muziek uit de speakers blaast, doet iedereen zijn eigen dingen om zich voor te bereiden op de wedstrijd. Sommigen worden nog behandeld door de fysio, andere meiden zijn bezig om hun haren te doen, iemand anders is zichzelf in aan het laten tapen, enzovoort.
Een uur voordat de wedstrijd begint lopen we met zijn allen de baan op en beginnen we onze warming up. Ons social media team is inmiddels ook gearriveerd en die zorgen dat onze hype playlist door de hele faciliteit wordt afgespeeld en dat er foto’s en filmpjes worden gemaakt. Tijdens de warming up zijn we continu aan het schreeuwen en elkaar al aan het aanmoedigen, voor onszelf maar ook om indruk te maken op de tegenstanders. We willen ze het gevoel geven dat ze vandaag wel erg goed moeten zijn om ons te kunnen verslaan. Na het inspelen komt iedereen bij elkaar en geeft onze coach ons een kleine speech. Daarna is het tijd om het “national anthem” te gaan: voor elke sportwedstrijd in Amerika spelen ze het national anthem af. Je staat dan met zijn allen op een rij met je blik op de Amerikaanse vlag gericht die ergens aan een paal hangt. De Amerikanen doen een hand op hun hart en de internationals doen beiden handen op hun rug. Hier begin je echt de spanning van de wedstrijd te voelen. Na het national anthem gaan ze de line-up aankondigen. Eerst gaan ze de tegenstanders af en daarna komen wij zelf aan bod. Dit wordt altijd met suuuuuper veel hype gedaan: “And here, for your Arkansaaaaaaaas Razorbacks! At position number 5, a junior from the Netherlands, LAURAAA RIJKERSSSSSS”. Voordat je naar je eigen baan gaat, doe je eerst nog een soort “yell” met je teamgenoten. Je komt allemaal dicht bij elkaar staan en schreeuwt dan mega hard je eigen verzonnen yell. Zo ziet dit er een beetje uit:
De wedstrijden beginnen en het is 1 groot gekkenhuis. Alle spelers lopen elkaar continu aan te moedigen; er wordt geschreeuwd vanuit baan 6 naar baan 1, als er een set wordt gewonnen dan weet ook heel de faciliteit het, enzovoort. De sfeer die er dan heerst op de tennisbanen is heel intens maar echt te gek om mee te maken. Lees mijn andere artikel over clinchwedstrijden om erachter te komen hoe een spannende wedstrijd bij college tennis nou echt in zijn werking gaat. Vandaag hebben we de University of Memphis verslagen met een stand van 4-3, dus het is erg close geweest. Iedereen is opgelucht en blij met hoe we gevochten hebben vandaag. Na de wedstrijd eten we met zijn allen lunch; en dat is het einde van deze wedstrijddag. Bekijk onderstaande video die een beeld geeft van een wedstrijddag!
Onder de indruk van Laura’s leven als college tennisster en wil je ook graag student-athlete in Amerika worden? Of wil je meer informatie over iets? Zoek dan snel contact met ons op!
