Marlon de Bruijne, de 18-jarige hockeyster uit Den Bosch die vorig schooljaar de overstap maakte naar de USA. Al jarenlang presteerde ze goed op de hockeyvelden van Den Bosch en Tilburg, toen ze vervolgens haar HAVO-diploma op zak had kon haar Amerikaanse avontuur beginnen. Nadat ze het proces met Slamstox doorlopen had kwam ze uit op een mooie plek bij Old Dominion University, en dat bleek inderdaad een goude match.
Slechts 1 semester, een heleboel speelminuten, veel goals én verschillende awards later is Marlon deze zomer weer even terug bij haar familie in Den Bosch. Gedurende haar summer break neemt ze ook de tijd om, samen met haar moeder, een interview met ons te doen. Lees hieronder meer over Marlon’s indrukwekkende verhaal en hoe haar familie, aan de andere kant van de oceaan, haar blijft aanmoedigen.
Hoi Marlon, kun je om te beginnen wat over jezelf vertellen?
“Ja natuurlijk. Ik ben Marlon de Bruijne en ik ben 18 jaar oud. Ik woon samen met mijn ouders in Den Bosch. Ik heb een (oudere) zus die bijna op hetzelfde moment met mij het huis uit is gegaan om in Amsterdam te studeren. Met haar heb ik jarenlang bij HC Den Bosch in hetzelfde hockeyteam gezeten. Vorig jaar heb ik mijn HAVO-diploma behaald. Hierna begon mijn mooie avontuur in Amerika!”
Waar heb je altijd gehockeyd in Nederland, hoe vaak in de week trainde je?
“Toen ik 6 jaar was ben ik als trainingsmini begonnen bij HC Den Bosch. Na 7 jaar bij Den Bosch (in de eerstelijn) te hebben gehockeyd ben ik naar HC Tilburg gegaan (hetzelfde niveau) waar ik ook na terugkomst uit Amerika ben blijven trainen om in vorm te blijven voor mijn Amerikaanse team. Toen ik in de E-tjes zat trainde ik 2 keer in de week en vooral lekker voor de lol, maar toen ik naar de D’tjes ging werd het al een stuk serieuzer. Ik trainde toen al 3 keer in de week, wat al best intensief was. In de C werd het nog een stuk intensiever, we kregen er looptrainingen bij en moesten ook veel shuttles rennen. Heel nuttig die shuttles, maar niet echt mijn favoriete onderdeel, haha!;) Ook kwam er nog een regionale training bij dus in die tijd was ik elke dag op het hockeyveld te vinden!”
Wat vonden je teamgenoten/trainer in Nederland ervan toen je vertelde dat je naar Amerika wilde gaan?
“Mijn teamgenootjes en coaches waren heel blij voor mij en hebben mij heel erg gesteund vanaf het moment dat ik vertelde dat ik naar Amerika ging. Ik kreeg alleen maar hele leuke en positieve reacties en iedereen vond het zo gaaf dat ik dit avontuur aan durfde te gaan. Wel was het heel moeilijk om afscheid van hun te nemen, omdat het een hele fijne club is en we jarenlang samen hebben gespeeld. Samen hebben we heel veel leuks meegemaakt en mooie resultaten behaald.”
Waarom heb je gekozen om de stap naar college field hockey in Amerika te maken?
“Toen ik klaar was met de middelbare school, moest ik een vervolgstudie gaan kiezen. Ik had echt nog geen idee wat ik wilde gaan doen. Toen ik iets op het internet tegenkwam over hockeyen in het buitenland leek me dat meteen erg leuk. De combinatie van hockeyen op een goed niveau en studeren in het buitenland leek mij echt superleuk en een mooie ervaring. Ik ben me toen hierin gaan verdiepen en uiteindelijk ben ik bij Slamstox terecht gekomen. Na een fijn gesprek met Pedro en Kim te hebben gehad ging alles heel snel. En het is tot nu toe een hele goede keus geweest!
Je bent nu student-athlete op Old Dominion University, hoe bevielen de eerste weken en wat zijn de grootste verschillen met Nederland?
“Ja, dat is weer even terugdenken, want die eerste weken waren net alsof ik in een droom zat. Ik was nog nooit in Amerika geweest en ik wist dus ook helemaal niet wat ik moest verwachten, maar alles wat ik zag in de filmpjes leek toch wel een beetje werkelijkheid te worden. De eerste periode was echt wel even wennen maar het waren ook wel een van de leukste tijden die ik daar heb gehad, vooral omdat je allemaal nieuwe dingen ontdekt en nieuwe mensen leert kennen. Je bent druk bezig om van alles te regelen en beseft eigenlijk nog niet dat je ineens echt in Amerika zit. Het grote verschil met mijn leven in Nederland is dat ik in Amerika met 3 meisjes uit mijn team een huis deel en we samen voor alles moeten zorgen. Koken doen we niet altijd samen, wat in Nederland meestal wel het geval is. Ook zijn de Amerikanen echt veel uitbundiger, terwijl de Nederlanders toch wel wat nuchterder zijn. Een ander verschil is ook de reisafstanden. In Amerika doen ze echt alles met de auto (bijna al mijn Amerikaanse teamgenoten hebben hun eigen auto) terwijl ik thuis zowat alles normaal met de fiets doe. School is wat moeilijk te vergelijken. Door corona is alles anders dan normaal, maar dat is ook in Nederland. Ook in Amerika volg ik net als in Nederland de meeste van mijn lessen digitaal.
Wat was voor jou doorslaggevend om voor Old Dominion University te kiezen?
“Ik heb uiteindelijk voor ODU gekozen omdat mijn coaches/staff mij een heel welkom gevoel gaven. Het eerste gesprek dat ik met de coach had verliep al heel prettig en voelde meteen goed. Toen wist ik al dat ODU de universiteit voor mij ging worden. Nadat ik via de Zoom meeting ook de meiden van het team had gezien, was ik helemaal verkocht. Ze waren allemaal zo aardig en behulpzaam.”
“Het eerste gesprek dat ik met de coach had verliep al heel prettig en voelde meteen goed. Nadat ik via de Zoom meeting ook de meiden van het team had gezien, was ik helemaal verkocht. Ze waren allemaal zo aardig en behulpzaam.”
Kun je wat meer vertellen over de locatie en de campus?
“De ODU campus ligt in Norfolk. Deze stad ligt heel dicht bij Virginia Beach dus we zijn snel bij het strand. Het is daar vaak lekker weer dus als het kan gaan we na de training en school met de meiden naar het strand. Ook ligt de campus aan een meer waar we vaak naartoe gaan om de zonsondergang te zien. De campus zelf heeft een eigen sportschool voor alle studenten waar ook de atleten terecht kunnen. Daarnaast hebben alle sporten een aparte gym voor hun lift sessies. Ook zit er op de campus een dining hall en allerlei andere foodketens, zoals bijvoorbeeld Chick-fil-A. Hier kun je altijd terecht om eten te halen, dit is voor alle studenten. Mijn huis voor de komende jaren ligt direct aan de campus. Van daaruit kunnen we veel wedstrijden volgen van andere sporten, wat we dan ook vaak doen.”
Is de universiteit/campus zoals je van tevoren had verwacht?
“Ik had voordat ik naar Amerika kwam niet heel veel verwachtingen van hoe het eruit ging zien. Uiteraard had ik wel de high school musical verwachtingen maar dat is veel fantasie natuurlijk, haha! De grote kleedkamers zijn ook in het echt zo groot, we hebben allemaal een eigen locker waar we onze spullen in kwijt kunnen, zoals je ook altijd in de films ziet. Ik heb dit jaar nog niet heel veel van de campus gezien door COVID-19, dus van de school heb ik nog niet echt een goed beeld hoe het er daar aan toe gaat.”
Hoe ziet een gemiddelde dag voor jou er nu uit?
“Een gemiddelde dag is meestal voor mij rond 10 uur opstaan, wat ik best acceptabel vind, ik ben namelijk wel van het uitslapen. Om 11 uur begint mijn les die een uur duurt. Na de les eet ik wat en om 13.00 uur kruip ik weer achter de laptop voor les 2 van die dag, die start om 13.00 uur en eindigt om 15.00 uur, en dan haasten naar de training want die begint om 15.00 uur. Vaak voor of na de training nog even langs de fysio om te rekken en te strekken en eventueel getaped te worden voor wat kleine blessures. Dan hebben we ook 2 keer per week een circuit, dit is voor of na de training en bestaat uit krachttrainig en conditietraining. En dan na de training douchen en omkleden en mijn rugzak en laptop pakken en op naar study hall, waar ik per week 6 uurtjes doorbreng voor mijn studie.”
Welke studie doe je nu? Vond je het lastig dat je studie ineens in het Engels was?
“Op dit moment is mijn major Marketing. Hoewel het nu allemaal nog heel algemeen is, denk ik wel dat ik deze opleiding blijf volgen. Dat alles in het Engels was in het begin even wennen, maar het was redelijk snel makkelijk te volgen, de dingen die je namelijk niet begrijpt zoek je snel even op google translate of vraag je aan de professor.”
Hoe bevalt de combinatie van studie en hockey? Op welke manieren word je ondersteund door de universiteit om dit goed te laten verlopen?
“De combinatie vind ik af en toe nog best lastig, want je traint zowat elke dag en je hebt ook gewoon les, daarnaast wil ik ook leuke dingen doen met mijn teamgenoten en vind ik het soms lastig om mijn focus op school te houden. Door de study hall wordt dit wel heel erg gestimuleerd, omdat je hier tijd moet doorbrengen om aan school te werken. De leraren zijn ook begripvol als je af en toe wat meer tijd nodig hebt voor een opdracht , ze weten dat je als atleet heel wat te plannen hebt.”
Wat vind je van de media-aandacht die jij (en het team) nu krijgt?
“Het was voor mij best even wennen al die social media berichten, ik ben niet zo van die media aandacht, maar ik vind het wel heel leuk om alles zo te volgen. Vaak zie ik dingen over mezelf eerder op social media komen dan dat ik het zelf weet, dus dat is af en toe wel een verassing, haha. Maar ik vind het wel leuk als er iets over het team of mij op social media wordt gezet! Dan ben je toch wel trots op het team en stiekem ook wel op jezelf.”
Al snel moest je Engelstalige interviews geven, wat vond je daar van?
“Ja het kwam erg onverwachts toen mijn coach naar me toe kwam en zei dat ik een interview moest gaan geven, want zo goed vond ik mijn Engels nog niet en ik wist niet precies wat ik moest zeggen. Ik wist ook niet wat de interviewer ging vragen dus ik kon me ook niet voorbereiden. Toen ik eenmaal voor de camera stond ging het toch redelijk vanzelf. Ik probeerde alles zo goed mogelijk te vertellen en ik was soms wel aan het zoeken naar woorden maar ik denk dat de interviews achteraf toch best goed zijn gegaan. Ik kijk ze alleen niet graag zelf terug zo op de camera, zo gek namelijk om jezelf zo te horen praten, en al helemaal in het Engels.”
Hoe vind je de professionaliteit in de sport op jouw universiteit?
“Ik vind de professionaliteit in Amerika eerlijk gezegd misschien wel wat beter dan in Nederland. Alles wordt toch wat professioneler aangepakt en je wordt ook supergoed begeleid. We hebben onze eigen fysio, en daarnaast een fysieke trainer en daarbij nog heel veel hulp van anderen. Er word goed op je gelet en als je je even niet goed voelt merken ze dat meteen en komen ze ook meteen in actie. Sport is in Amerika heel belangrijk. Als atleet heb je best wel een status heb ik gemerkt, men heeft veel respect voor je en je wordt door onbekenden aangesproken als je in de supermarkt in je ODU-tenue rondloopt.”
“Sport is in Amerika heel belangrijk. Als atleet heb je best wel een status heb ik gemerkt, men heeft veel respect voor je en je wordt door onbekenden aangesproken als je in de supermarkt in je ODU-tenue rondloopt.”
Wat is het gekste dat je tot nu toe hebt meegemaakt?
“Poeh, even nadenken. Ik heb meerdere gekke en grappige dingen mee gemaakt. Zo zat ik op een dag op de oprit te zonnen bij ons huis. Ons huis is tegenover het honkbalveld en ze hadden op dat moment een wedstrijd. Ineens hoorde ik een keiharde “pok” vlak naast me, ik schrok me rot. Het was een harde honkbal die rakelings langs me heen was geschoten. Dan kijk je even raar op. Maar ook toen ik een zwerver met een volle winkelwagen rustig de supermarkt uit zag lopen zonder te betalen. Maar misschien het meest gekke vind ik nog wel dat ze m’n naam nog niet goed kunnen uitspreken. Zo noemen de speakers mij in de meeste gevallen Marlin de Broenja, haha!”
Het meest gekke vind ik nog wel dat ze m’n naam nog niet goed kunnen uitspreken. Zo noemen de speakers mij in de meeste gevallen Marlin de Broenja, haha!”
Heb je wel eens last van heimwee? Wat mis je het meest aan Nederland?
“In de eerste maanden heb ik eerlijk gezegd geen last gehad van heimwee, maar dit kwam vooral omdat ik in een nieuwe omgeving kwam en met zoveel dingen tegelijkertijd bezig was dat ik geen tijd had voor heimwee. Toen ik daar 3 maanden zat begon ik mijn familie en vrienden in Nederland toch wel te missen. Ik wilde toch weer stiekem een nachtje in mijn eigen bed slapen en ik miste de boterhammen met hagelslag. Ook de afstanden waren lastig, alles gebeurde daar met de auto terwijl ik in Nederland gewoon even mijn fiets pak en ik binnen 5 minuten ergens ben. Maar over het algemeen heb ik weinig last gehad van heimwee, ook wel doordat je veel contact hebt via facetime en dan lijkt iedereen toch best dichtbij.”
Wat vind je tot nu toe van de Amerikanen/ de Amerikaanse cultuur?
“Ik houd echt van de Amerikaanse cultuur, de mensen zijn super vriendelijk en sociaal, en ook de cultuur die om de sport heen hangt is gewoon echt heel gaaf. En dan het eten, dat is stiekem ook wel mijn ding want ik ben toch wel iemand die houdt van frietjes en burgers en die zijn daar veel te vinden. Gelukkig mag ik lekker veel sporten anders gaat het de verkeerde kant op, haha!“
Hoe is je sociale leven als student-athlete?
“Als atleet daar ga je wel vooral om met andere atleten, maar dit kwam dit jaar ook wel vaak door COVID-19 omdat alle atleten werden getest en de niet-atleten niet, men wilde zoveel mogelijk contacten beperken. Maar om met alle atleten om te gaan is ook heel leuk, want iedereen zit tenslotte in hetzelfde schuitje qua ritme.“
Wat is je doel voor dit jaar en wat is je doel voor de rest van je student-athlete carrière?
“Mijn doel is natuurlijk de lijn door te trekken van het afgelopen seizoen. Ik heb het afgelopen seizoen prachtige benoemingen en onderscheidingen gekregen waar ik heel trots op ben en waarvoor ik vooral mijn team heel erg dankbaar ben. Zonder hen had ik dit nooit kunnen bereiken. Met mijn gemiddeld aantal goals per wedstrijd ben ik uiteindelijk landelijk als 4e geëindigd en dat hoop ik volgend jaar nog te kunnen verbeteren. Ook wil ik graag zowel individueel als met mijn team groeien. Het afgelopen seizoen hebben we het supergoed gedaan. Hopelijk gaan we dit jaar ook de NCAA finales te halen. Een ander belangrijk doel is dat ik er vooral wil genieten van alles wat ik hier doe. Het is een geweldige ervaring! En natuurlijk wil ik mijn opleiding goed afronden.”
Met mijn gemiddeld aantal goals per wedstrijd ben ik uiteindelijk landelijk als 4e geëindigd en dat hoop ik volgend jaar nog te kunnen verbeteren. Ook wil ik graag zowel individueel als met mijn team groeien. Het afgelopen seizoen hebben we het supergoed gedaan. Hopelijk gaan we dit jaar ook de NCAA finales halen.
Heb je nog tips voor hockeysters in Nederland die College Field Hockey in Amerika willen gaan doen?
“Ik denk toch dat het belangrijkste is dat je op een plek terecht komt waar je je echt fijn voelt, omdat je van alles zo veel mogelijk moet genieten.” Ga als je kan daar kijken en eens kennismaken. Helaas heb ik dat door Corona niet kunnen doen, ik heb mijn team en staff helaas alleen maar via zoom en de telefoon ontmoet. Maar dat is gelukkig allemaal goed uitgepakt. En laat je begeleiden door een goede organisatie, want er moet flink wat geregeld worden voordat je in Amerika bent!”
Voor ouders van student-athletes is het vertrek naar het Amerikaanse avontuur vaak net zo spannend als voor de student-athletes zelf. Daarom stelden we ook een aantal vragen aan de moeder van Marlon. Je leest haar verhaal hieronder!
Wat waren je eerste gedachten toen Marlon vertelde dat ze graag wilde gaan hockeyen in Amerika?
“Nou, ik was er echt wel even stil van. Mijn eerste gedachte was dat ik haar mega zou gaan missen. Nu was ze nog elke dag lekker dicht bij me in de buurt, straks zou er wel een flink stuk water tussen ons in gaan zitten… Ja, aan die gedachte moest ik echt wel even wennen. Maar ik gunde haar zo’n mooie ervaring enorm, ik vond het ook echt iets voor Marlon. Ze heeft echt heel veel zelf geregeld, samen met jullie en met haar coach en manager. Dat was ook onze afspraak. En dat heeft ze knap gedaan vind ik.”
Waar komt de sportieve aanleg/het hockeytalent van Marlon vandaan?
“Hm, de sportgenen heeft ze wel van ons allebei. Haar vader heeft vele uren doorgebracht op de tennisbaan en de liefde voor het hockeyen komt van mij. Mijn hele familie barst van de hockeyers; met familietoernooien deden we vroeger vaak met 2 teams mee! Wat leuk is om te zien is dat Lon in haar spel en beleving een combinatie is van ons beiden. Zowel technisch, fysiek als mentaal.”
“Mijn hele familie barst van de hockeyers; met familietoernooien deden we vroeger vaak met 2 teams mee! Wat leuk is om te zien is dat Lon in haar spel en beleving een combinatie is van ons beiden. Zowel technisch, fysiek als mentaal.”
Hoe is het voor jou om een student-athlete celebrity dochter te hebben?
“Ik ben, en wij trouwens allemaal natuurlijk, heel trots op Marlon en ik gun het haar enorm. Wat ik begrepen heb is het ook een mooie prestatie. In een korte tijd heeft ze zoveel moois bereikt; Zo werd ze door ODU genomineerd voor freshman en athlete van het jaar waarbij zij de award voor Freshman van het jaar mocht ontvangen. Verder is ze uitgeroepen tot freshman van het jaar van de Big East Conference, en later zelfs ook tot national (co-)freshman van het jaar. Ook is ze nog geselecteerd voor het eerste team van de zuidelijke regio van de VS en daarna ook nog terecht gekomen in het All Americans second team. Zoveel lof en waardering, dan kun je als moeder toch niet anders dan apetrots zijn? Zelf is ze er overigens heel nuchter onder. Ik had haar een keer aan de telefoon over van alles en nog wat en op het einde van het gesprek zei ze: “enne, oh ja mam, ik ben trouwens ook nog genomineerd voor een of andere award door de universiteit, maar heb echt geen idee wat het inhoudt!” Dat is toch mooi!”
“Ik had haar een keer aan de telefoon over van alles en nog wat en op het einde van het gesprek zei ze: “enne, oh ja mam, ik ben trouwens ook nog genomineerd voor een of andere award door de universiteit, maar heb echt geen idee wat het inhoudt!” Dat is toch mooi!”
Hoe zijn jullie als familie de eerste maanden van Marlon in Amerika doorgekomen?
“We hebben van te voren alles goed geregeld (met veel hulp van Slamstox en moeders van andere meiden die al in de VS hockeyen) dus met zowel een Nederlands als Amerikaans telefoonnummer konden we veel bellen en facetimen. Zo leek de enorme afstand toch wat kleiner. Omdat we allebei erg moesten wennen aan het tijdsverschil was ik in het begin regelmatig midden in de nacht met haar aan het bellen. Omdat er zoveel gebeurde vloog de tijd.”
Marlon heeft tot nu toe al veel bijzondere prestaties weten te behalen, ook als team doen ze het erg goed. Kunnen jullie vanuit Nederland de wedstrijden een beetje volgen? Hoe gaat dat?
“Ja het is supergaaf om de wedstrijden live te kunnen zien. Bijna alle wedstrijden hebben we via de livestream van de ODU University kunnen volgen. Het was soms even puzzelen maar weer met hulp van de ouders van haar teamgenootjes is het steeds weer gelukt. De wedstrijden die via ESPN werden uitgezonden waren vooral heel professioneel, compleet met 2 goed ingelezen verslaggevers erbij. Heel gaaf was dat!”
Voelt aanmoedigen vanuit de livestream hetzelfde als in Tilburg langs de lijn?
“Tja, we staan natuurlijk nog steeds het liefst langs de lijn maar op deze manier was het ook heel leuk en spannend om te volgen. Omdat ze meestal in het begin van de middag speelden konden we de wedstrijden meestal met z’n allen thuis kijken. Daar maakten we dan elke keer een klein Amerikaans feestje van, compleet met hamburgers en popcorn!”
“Omdat ze meestal in het begin van de middag speelden konden we de wedstrijden meestal met z’n allen thuis kijken. Daar maakten we dan elke keer een klein Amerikaans feestje van, compleet met hamburgers en popcorn!””
Hoe hebben jullie het proces met Slamstox ervaren?
“Prima! Door Corona liep alles natuurlijk anders dan normaal, dat begrepen we ook van jullie, maar we hebben regelmatig contact gehad als er wat moest gebeuren of iets niet duidelijk was. De lijnen waren kort dus dat was wel fijn. Jullie hebben een mooie plek gevonden voor Marlon waar ze tot nu toe meer dan goed tot haar recht is gekomen! You sure did a good job!”
Marlon, we zijn super trots op al jouw Amerikaanse successen tot dusver. We weten zeker dat je de komende jaren nog heel veel moois gaat bereiken & mooie ervaringen zult op doen. Go get ‘em Champ!
Ben jij ook onder de indruk van Marlon’s verhaal? En wil je ook graag student-athlete in Amerika worden? Klik dan op onderstaande button, dan bespreken we samen jouw mogelijkheden!
